مدح و ولادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
بـار دیگـر فـضـا مُـعَـطَّـر شـد هـمه جـا روشـن و مُـنَـوَّر شـد حاصلِ عشقِ بینِ شمس و قمر پـسری شد که تاج هر سر شد زد قـــدم مــــیــوۀ دل زهـــرا شـادی مـا دو صد بـرابـر شـد غـم فـراری شد و شـعـف آمـد اینچـنین غصه هـایمان سر شد حـسـن دیـگــری ز آل عــلــی آفـــریــده بـه دسـت داور شــد مـژده آمـد!! کـه دلـبــری آمـد شـب مـیـلاد عــسـکــری آمـد گــوهــری از دلِ جـنــان آمــد مـــاه تـــابـــان آســمــان آمــد مـــاورای تــمــام خــوبــی‌هــا دُرِّ دریـــا انـیــس جــان آمـــد اخـــتــر تــا ابــد فـــروزنـــده پـا نـهــاد و ز بــی‌کــران آمـد گـل گـلــزار حـضـرت خـاتــم بــاب تــقــوای خــانــدان آمــد پــارۀ قـلـب حــضـرت هــادی پــدر صـاحـب الــزمــان آمــد ما هـم از یـمن مـقـدمش شادیم صـلـواتـی بـر او فــرسـتـادیـم در پـسِ چـهـره‌اش قـمـر دارد چون خـدا لطف مستـمـر دارد خـاتـم الانـبـیـاء به خـود نـازد که تـبارش چـنـیـن پـسـر دارد نـوۀ شـیـر قـاطـعـاً شیـر است تا چـنـان مـرتـضـی پـدر دارد غـرق در بوسه می‌شـود زیرا بس که لعـل لـبـش شکـر دارد کوری چـشـم دشـمـنـان عـلـی نـخـل شـیـر خــدا ثــمــر دارد ای فـدایـش شـود تـن و جـانـم مست ذکر حـسن حـسن جـانـم صاحبِ حُسن و اهل احسان است درد ما را همیشه درمان است مـثـل اجــداد طـاهــریـنـش او کرمش بی حـد و فراوان است در قـیـامـت مـحـبـتـش به خـدا بهترین رکن و اصل میزان است هـرکـسی دم زد از ولایـت او اهل تقـوا شد! اهل ایمان است ز مـرام و ز لـطـف بـی‌حـدّش سائل درگهـش غزلخوان است شکر حق را که با صفا هستیم عـبـد آقـای سـامــرا هـسـتــیـم می‌نـویـسـم ز خـصلت نـامـش دلِ عــالــم اســیــرِ در دامــش در دو دنیا به ما شرف بخـشد طـعـمِ شـیـریـن گـنــدمِ بـامـش کس ندیـده! قـسم به حق جایی بـه بـــزرگـی خـان اکــرامـش صـاحـب تــاج پـادشـاهـی شـد هرکه نوشـیده بـاده از جـامش شکر یزدان که از ازل شده‌ایم قــطـره‌ای از یــمِ غــلامـانـش با چـنین سروی چه غـم داریم با نگـاهـش دگر چه کـم داریم |